Dag 7

Zaterdag 19 februari

Ons laatste verslag van deze mooie reis. We moesten vanochtend om 9u verzamelen voor de laatste activiteit, ijsvissen. Deze hebben we begin van de vakantie nog extra bijgeboekt.

Op het Äkäslompolo meer gingen we vissen. Voorafgaand kregen we uitleg. Vooral over hoe we door het ijs moesten komen.

We moesten allemaal een eigen plekje zoeken en dit sneeuw vrij maken. Er waren 3 grote soort schroevendraaiers waarmee we door het ijs konden komen. Het ijs was ongeveer 60 cm dik, maar gelukkig kwam je er redelijk gemakkelijk doorheen.

Als je eenmaal een gat had moest je deze eerst even schoon scheppen. Het losse ijs eruit halen en her en der wat plantjes. Hierna kon het vissen beginnen.

Een lekker stoeltje erbij zat er helaas niet in, dus je moest zelf een soort stoeltje maken in de sneeuw. En daar zaten we dan te wachten op de visjes op het prachtige meer.

Af en toe voelde de hengel wat zwaarder, maar heel veel meer dan plantjes kwam er niet uit. Wel was het een leuke activiteit om mee te maken. Na een tijdje werd het buiten ook steeds lichter en kunnen we in alle rust genieten van de omgeving.

Helaas heeft niemand uit de groep een visje mogen vangen.

Nadat we weer wat warme bessensap en een koekje hadden gekregen zijn we weer richting studio gelopen. De rest van de dag waren we vrij dus besloten we om nog een laatste wandeling en te maken en wat souvenirs te kopen.

Deze keer zijn we een ander pad opgelopen waar we ook weer prachtige foto's hebben kunnen schieten. Een stukje verderop stonden een heleboel leuke blokhutten en andere leuke huisjes. Met een klein zonnetje die af en toe door de wolken scheen was het een geslaagde laatste wandeling.

Nick is nog even een sneeuw engel gaan maken en hierna hebben we de geleende pakken weer terug ingeleverd.

We hebben de middag afgesloten met een laatste drankje in de pub. Blijft een gezellig café waar altijd wel mensen zitten.

Hierna zijn we doorgelopen naar Otso. Een restaurant dat bekend staat om beren vlees.

Ikzelf had fajitas met rendier genomen en Nick had een hamburger van beren vlees. Het is de eerste keer dat ik Nick niet heel z'n hamburger op heb zien eten, sterker nog er was nog ruim 1/3 over. Maar goed wanneer krijg je nou weer de kans om beer te eten. Het smaakte echt naar wild vlees met een erg unieke smaak. Mijn fajitas daar in tegen smaakte wel erg goed.

We gaan straks nog een kopje koffie drinken bij Jolie. Een klein zaakje bij ons in de studio's. Hierna zullen we nog een laatste keer naar het meer lopen om onze vakantie samen af te sluiten.

Morgen vliegen we rond 11u weer terug naar huis. Een groot deel van de koffers is al ingepakt en rond iets over 1 Nederlandse tijd zullen we aankomen in Brussel. Waar, als het goed is, Walter ons weer op komt halen.

Wij hopen dat jullie genoten hebben van onze blog en kunnen niet wachten om de verhalen thuis te vertellen.

Dag 6

Vrijdag 18 januari

We hadden vandaag een rustige dag zonder activiteiten op de planning staan. We zijn de dag begonnen met een wandeling. Helaas sneeuwde het de gehele dag, dus echt genieten van het uitzicht zat er niet in.

Ook de looppaden waren weer onder gesneeuwd, dus het was bij elke stap een verassing hoe ver je zou wegzakken. We hebben weer een deel van het meer overgestoken en zijn daarna weer de bossen ingegaan. Ook hier waaide het flink vandaag en het eerste gedeelte hadden we wind tegen. Nick probeerde ergens een eigen pad te maken, maar zakte tot z'n middel in de sneeuw weg.

Gelukkig dat de gehuurde pakken uit 1 deel bestaan en niet uit een losse broek en jas. Dit scheelt erg veel als je in de sneeuw valt.

Ook buiten was het een stuk rustiger dan normaal. Sommige uit te groep hadden vandaag fat biken op de planning staan, maar ook deze activiteit was geannuleerd ivm het weer.

Op de terugweg hebben we even een lunch gehaald bij de supermarkt en zijn we nog wat souvenirs winkels ingegaan.

Smiddags wilde we de pub in en daarna lekker uiteten gaan. De afgelopen week waren er maar 2 restaurants open, maar sinds vandaag waren de andere restaurants ook weer open gegaan. Vanwege corona waren deze een tijd dicht.

In de pub hebben we heerlijk genoten van een biertje en een sider. Zoals gewoonlijk zat het weer bijna helemaal vol hier. We hadden uno en dobbelstenen meegenomen dus hebben de middag hier lekker doorgebracht.

Hierna zijn we doorgelopen naar Well. Een restaurant waar ze vooral hamburgers hebben. We waren er al optijd gaan zitten want de eigenaar had al aangegeven dat het waarschijnlijk druk zou worden. En inderdaad stond er toen wij al een tijdje zaten een hele rij. Het is hier normaal als je binnen komt om gewoon een tafel uit te zoeken en dan bij de bar je drinken en/of eten te bestellen. Wel makkelijk dat je dus meteen betaald en je gelijk weg kunt gaan als je klaar bent.

Morgen hebben we toch nog ijsvissen erbij geboekt. Hopen dat dit wel door kan gaan.

Dag 5

Donderdag 17 februari

De wekker stond vandaag om half 10, om half 11 moesten we klaar staan voor de husky safari. Gelukkig moeten we voor de meeste activiteiten verzamelen bij het hotel naast ons. Dus we konden lekker rustig aandoen.

We waren weer met 2 groepen samengevoegd voor de activiteit, dit was ongeveer een 15 min rijden. 1 nadeel hier in Lapland dat het binnen in de bussen erg warm is. Dus het was fijn dat het niet te lang rijden was.

In de bus werd al wat verteld over de honden. We zouden de honden al horen als we uit de bus kwamen, en dat klopte inderdaad. Ze zitten bom vol energie en daarom was het aan te raden om ze pas te knuffelen na de tocht.

De honden stonden al klaar toen wij aankwamen en een deel zat vast in de kooien. Hierop stonden alle namen en sommige waren erg bijzonder. De honden kregen namen die gebaseerd waren op een bepaalde categorie. De afgelopen jaren is het natuurlijk corona geweest, dit was ook een soort thema voor de namen. Zo heette 1 hond bijvoorbeeld ebola.

Voorafgaand kregen we wat instructies over het besturen van de slee. 1 iemand zat in de slee en de andere stond achterop om te remmen of te stoppen. Vooral dat laatste was erg belangrijk, als je van de rem afgaat dan rennen ze gewoon door zonder jou. Hierna kregen we allemaal een slee toegewezen met 6 honden. De achterste 2 waren de sterkste, de middelste waren de sprinters en de voorste de leiders. De foto hierboven waren onze sterke honden. Dit was ook al te merken voordat we überhaupt vertrokken waren. Ik begon in de slee en Nick achter het stuur. Al toen we stil stonden liepen ze al te springen en doen en merkte je soms al wat beweging. Eenmaal los konden we beginnen.

Het begin stuk moest Nick de rem een beetje indrukken zodat de honden niet in 1 keer alles konden geven. Ook bij afdalingen moest je wat remmen en bij hellingen zelf juist wat bij steppen.

Ondanks dat het vandaag wat sneeuwde was het een waanzinnige tocht. Het enigste nadeel was dat ook honden natuurlijk behoeftes hebben en er dus af en toe een plasje of poepje uit kwam. Gelukkig dat we een buff hadden die we even wat extra over onze neus konden trekken.

De begeleiders redden op sneeuwscooters mee om alles in de gaten te houden. Vooral het eerste stuk was erg mooi omdat we niemand voor ons zagen. Maar na een tijdje kwam de slee voor ons steeds dichtbij. Onze honden waren blijkbaar wat fanatieker met rennen dan die van hun.

Halverwege konden we wisselen van bestuurder. Eerst moest ik eruit en daarna moest ik met m'n voeten op de rem gaan staan zodat Nick ervan af kon. We stonden nog geen 10 sec stil of ze begonnen alweer met blaffen. Door de bossen en over de meren maakte we onze tocht af. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen maar wat een prachtige omgeving is het hier.

Toen we weer terug kwamen bij de start werden de honden weer vast gemaakt en kon je kennis gaan maken met je team. Het blaffen was er na zo'n tochtje ver vanaf.

Sommige mensen gingen al meteen richting het kampvuur, maar wij bleven uiteraard tot het einde bij onze kanjers. De achterste honden waren niet zo van de aandacht en gingen gewoon rustig liggen. Maar vooral de voorste 2 en ook de middelste konden wel wat knuffels gebruiken.

Uiteraard ben ik ook even bij de honden gaan kijken die er alleen bij stonden. Hierna zijn wij ook aangesloten bij het kampvuur. Deze keer kon je ook voor koffie kiezen ipv bessensap en uiteraard weer met een koekje erbij. Een jongen man die daar werkte vertelde nog wat leuke informatie over de honden. Zo deden sommige ook mee met wedstrijden en konden ze wel 150 tot 200 km per dag rennen. Na een tijdje kwamen de volgende groepen weer aan en zijn wij met de bus weer terug gebracht.

De rest van de middag hadden we vrij. We hebben weer even genoten van onze sauna en wat spelletjes gedaan. Daarna zijn we met een deel van de groep uiteten gegaan.

Nick had het traditionele recept genomen van rendier. Dit was een soort rendier stoofvlees met aardappelpuree, augurk en besjes. Ik zelf had lam met heerlijke aardappel gratin en wortels in honing saus.

Hierna hebben we lekker nog genoten van een toetje en een kopje koffie/warme chocolademelk. Ondertussen liggen we alweer in bed. Voor morgen hebben we een rustige dag voor de boeg. Er staan geen activiteiten gepland dus waarschijnlijk gaan we zelf een wandeling uitzetten.

Het vliegt voorbij dus we gaan nog lekker van onze laatste dagen genieten.

Dag 4

Woensdag 16 februari

Gisteravond zijn we nog op pad gegaan voor de Noordlicht expeditie. Helaas was het redelijk bewolkt en hebben we het licht deze keer niet kunnen bewonderen.

Terwijl we met 2 groepen rond het kampvuur stonden vertelde onze begeleider Kees wat verhalen over het Noorderlicht. Hierna zijn we opzoek gegaan naar het noorden. We moesten opzoek gaan naar de polster, deze kon vinden met behulp van de kleine beer. Na alle verhalen kwamen de marshmallows en worstjes tevoorschijn en hebben deze lekker boven het vuur geroosterd.

Vandaag hadden we een rustige ochtend voor de boeg. We zijn begonnen met wat boodschappen te halen voor het avondeten en hebben daarna lekker rustig aan gedaan. Om half 2 moesten we klaar staan voor het langlaufen.

Nick had wat minder moeite met het langlaufen dan ik. Je merkte wel dat ik de enigste uit de groep was die nog nooit op wintersport vakantie is geweest. Gelukkig waren er 2 begeleiders bij en bleef er eentje bij mij achteraan. Nick ging elke keer een stuk voor mij uit en wachte dan weer eventjes tot wij waren aangesloten. Het langlaufen zelf was nog niet zo moeilijk, alleen de snelheid kwam er niet echt in.

Halverwege waren we bij een klein cafeetje gestopt om even bij te komen en wat te drinken. Nick en de begeleidster hadden beide een soort donut genomen die erg goed smaakte. Hierna kon de terugtocht weer beginnen. Ze zei van te voren al dat het met een wat langere afdaling ging zijn. Nou was naar beneden gaan niet zo moeilijk. Je moest jezelf klein maken door door je knieën te gaan, en daarna gewoon gaan. Alleen het remmen wordt een grotere uitdaging.

De afdaling begon uit 2 stukken. Een wat kortere en daarna een wat steiler stuk. Nick ging als eerste en wachte op het middenstuk, gevolgd door de begeleidster. Hierna kwam ik en dit ging prima alleen wist ik niet meer hoe ik goed moest stoppen. Ik reed langs Nick en de vrouw en zei dat ik wel in 1 keer doorging. Echt wel een leuke ervaring om zo van "berg" af te gaan. Maar toen liep er opeens een vrouw midden op het pad. Ik wilde niet het risico nemen om tegen haar aan te rijden, maarja remmen was nog steeds geen optie. Dus toen maar gewoon mezelf laten vallen in de sneeuw. Het zal er op een filmpje vast leuk uit hebben gezien.

Ondertussen hebben we wel weer genoten van de prachtige omgeving. We hadden weer geluk met het weer.

Na afloop moesten we snel douche en omkleden voor het ijshotel. Op een half uurtje afstand met de bus en midden tussen de bossen lag het Snow Village.

We konden hier vrijuit rondlopen. Er waren meerdere slaapkamer aanwezig, een bar, wat andere ruimtes en een hoop gangen. Aangezien de bar redelijk aan het begin zat en iedereen daar al stopte hebben wij eerst een rondje gelopen.

De route starte met verschillende ruimtes waar ijswerken stonden. Het thema dit jaar was een soort aliëns. Erg indrukwekkend om te zien was ze allemaal kunnen maken van ijs en sneeuw. Het hotel zelf was gemaakt van kunststof sneeuw, dit omdat dit een stuk zwaarder is en dus beter blijft staan.

Hierna liepen we door richting in de slaapkamers. Wij zouden er zelf toch niet voor kiezen om hier een nachte te verblijven. Je krijgt een slaapzak die je warm houdt tot de -17 graden, koud zal je het dus niet krijgen. Maar doordat het pikke donker daar binnen wordt blijven de lichten altijd branden.

Er waren een stuk of 12 kamers. Normaal maken ze er meer, maat ivm corona hebben ze het dit keer klein gehouden aangezien ze niet wisten wat kon met de maatregelen. Omdat het een officieel hotel is waren er ook brandblusser en rookmelders aanwezig. Kleine kans dat ze deze ooit gebruiken.

Na de route zijn we nog even terug gegaan naar de bar. Ze verkochten ook shotjes, maar deze waren 8 euro per stuk. Daarom hebben wij gewoon gekozen voor een lekker warm bakje chocomel. Het ijs restaurant konden we helaas niet in aangezien mensen daar uiteten waren.

Na ruim een uur zijn we weer terug gereden en werden we weer afgezet bij ons studio. We hebben deze avond gewoon lekker thuis gegeten en zullen vanavond vroeg slapen. Morgen staat de husky safari op de planning waar we erg benieuwd naar zijn.

Dag 3

Dinsdag 15 februari

Om 9u stond de wekker maar we waren al wat eerder wakker. We moesten om 10u verzamelen voor de rendier boerderij excursie. Een deel van onze eigen groep zat hierbij en we waren samen gevoegd met nog een andere groep.

Met de bus gingen we naar de boerderij toe, dit was een klein half uurtje rijden. Eenmaal toen we aankwamen stond er een man en vrouw klaar en een jongen die daar werkte. De groep werd in tweeën gedeeld. De ene groep mocht de rendieren gaan voeren en de andere groep mocht met de rendieren in de slee.

Er stonden 6 rendieren voor ons klaar. Voorafgaand vertelde ze dat we rustig in de slee moesten blijven zitten en de dieren niet moesten aaien of knuffelen. Ze vinden het belangrijk dat je niet te dichtbij komt en anders deden ze dat zelf wel.

Vooraan liep de eigenaar met 3 sleeën erachter, daarna liep de jongen begeleider en daarachter de andere 3 sleeën. Wij zaten in de eerste van de 2de groep. Hier hadden we geluk bij want ons rendier had z'n gewei nog en het rendier achter ons was erg nieuwsgierig.

Al voordat we vertrokken zat ie bij Nick z'n hoofd te gluren. Nadat we warm waren ingestopt onder een deken kon de tocht beginnen.

Een prachtig bos waar we doorheen liepen. Het eerste stuk zaten de rendieren aan elkaar vast, na een tijdje mochten ze los lopen. Wel liepen ze allemaal achter elkaar in een rij, maar het kwam regelmatig voor dat er eentje even stopte voor een drink pauze. En ja hoor daar kwam onze vriend achter ons weer even koekeloeren.

De gids had al gezegd dat dit rendier een stukje jonger was dan de rest en altijd erg nieuwsgierig is richting mensen toe. Uiteraard hadden wij hier geen enkel probleem mee. Ze noemden hem ook wel Goovy omdat die wat speelser was. Tijdens de tocht was het genieten van de rendieren, maar ook de omgeving om ons heen was weer prachtig.

Als de rendieren dorst hadden stopte ze om het sneeuw te eten. Soms deden ze dat lopend andere keren stonden we wel een paar minuutjes stil. De rendieren ervoor liepen gewoon door, dus met een kleine galop moest ons rendier af en toe de rest even bijhouden. Erg leuk om mee te maken!

Toen we weer aankwamen bij de boerderij stond de andere groep al klaar om de sleeën in te gaan. Wij mochten met de mevrouw mee de wei in om ze te voeren. Ze wisten al precies wat er ging gebeuren want de meeste stonden al klaar bij de ingang van het hek. Vooraf vertelde ze dat de kleinere rendieren nu 8 maanden waren en de rest allemaal vrouwtjes waren. Daarna kregen we allemaal een handje met voedsel. Dit moesten we goed vasthouden want als je het los in je hand legt was het in 1 hap op.

De groteren rendieren "de baasjes" eiste het voedsel al snel op. Dus wij liepen naar de wat jongere toe. Mooi om te zien hoe de beesten je zo snel vertrouwen, ze zijn natuurlijk ook wel wat toeristen gewend.

Zoals jullie kunnen zien was deze jongere witte wel 1 van onze favorieten. Nadat al het eten op was liepen we met de groep naar de tent waar al een kampvuurtje was aangestoken.

Hier kregen we uiteraard weer warme bessensap met een koekje erbij. De vrouw vertelde alles over de rendieren. Hoe ze in de zomer worden losgelaten in de natuur, hoe oud ze worden, hoe ze herkennen welke rendieren van hun zijn, etc. Ze kon hier wel uren over door praten zei ze. Ook had ze 2 geweien liggen die 1 van de rendieren was verloren. Bizar hoe zwaar deze kunnen worden.

Nadat we alle informatie hadden gekregen zijn we weer terug gebracht naar onze studio. Hier hadden we nog een klein uurtje om te lunchen want we moesten rond half 2 alweer klaar staan voor de shoe hike.

Voorafgaand kregen we speciale "schoenen" om over onze snowboots aan te doen. Het waren een soort open snowboards met aan de onderkant extra grip. De tocht begon erg leuk, uiteraard was Manon de eerste die viel. Er lag ongeveer een meter sneeuw en je liep midden door het bos naar het topje van de berg. Een heftige klim met her en der extremere stukken. Het was een pittige wandeling en ik merkte zelf dat ik erg moeite had met ademhalen. Gelukkig eenmaal bovenaan was het zeker de moeite waard.

We hebben hier even van het mooie uitzicht mogen genieten en begonnen daarna weer aan de afdaling. Dit ging gelukkig een stuk gemakkelijker.

Onderweg waren we nog ergens af gezet waar we met z'n 4 tegelijkertijd langs de weg naar beneden konden sleeën. Erg leuk om te doen en was nog best een lange rit. Eenmaal onderaan stond busje op ons te wachten en zaten wij op het einde met z'n alle nog op Nick te wachten. Zijn slee was al een beetje kapot en blijkbaar ging die daarom nogal snel de berm in. Nadat we een tijdje stonden hebben we hem maar even gebeld maar daarna kwam die al snel aanlopen. Na ons ging de 2e groep en daarna zijn we weer terug gebracht naar het dorp.

Hier zijn we meteen door gelopen naar de pub om even lekker te eten. Na zo'n wandeling hadden we ook wel honger. Nu zijn we weer terug in onze studio, heerlijk warm. We liggen even op bed een serie te kijken en worden over een uurtje opgehaald voor de noorderlicht expeditie. Deze stond eigenlijk voor vrijdag gepland, maar vandaag was er een betere kans om het nog beter te zien.

Hierna zullen wel heerlijk slapen en kunnen we morgen uitgerust beginnen aan het langlaufen.

Dag 2

Maandag 14 februari.

We kunnen wel zeggen dat dit onze beste Valentijnsdag ooit was. Na een heerlijke nacht slapen zijn we weer uitgerust wakker geworden. Gisteren hadden we onze skipakken nog opgehaald en zijn we optijd gaan slapen.

Deze ochtend werden we wakker met een heerlijk zonnetje. Na even rustig te hebben ontbeten zijn we de dag begonnen. Om 12u moesten we klaar staan voor de sneeuwscooter tocht. We hadden dus even de tijd om wat rond te lopen.

We zijn een wandeling gaan maken over het Äkäslompolo meer. Een prachtig meer omringd door bomen op ongeveer 5 minuten loopafstand van onze studio af.

Bijzonder om te zien hoe alles hier zo mooi wit kan zijn. Onderweg liepen we nog langs een wei met rendieren en hierna zijn we het meer overgestoken. Heerlijk met een zonnetje op het gezicht. Onderweg kwamen we genoeg andere wandelaars tegen, mensen op de fat bike en op de langlaufen.

Na ongeveer een uurtje wandelen zijn we terug gegaan naar onze studio om ons klaar te maken voor de sneeuwscooter tocht.

We moesten ons dik aankleden dus hadden thermo ondergoed aan, fleece vest en een broek, onze winterjas en daarover heen nog het overall wat we hadden gehuurd. Om 12u stonden we klaar in het hotel tegenover ons waar we ons moesten melden. Hier hebben we kennis gemaakt met de rest van de groep en kregen we alvast onze helm. Daarna liepen we met de gids naar de sneeuwscooters toe waar we een korte uitleg kregen. Een leuke meid die veel plezier had in haar vak. Na de uitleg starte Nick als eerste achter het stuur.

Het begin begon wat traag aangezien een scooter achter ons stil viel. In de tussen tijd hebben wij wat foto's genomen en na een paar minuten kon de tocht dan echt beginnen.

Wat een gave activiteit was dit!! Aan het begin is het even wennen, maar het rijden ging erg makkelijk. In een rijtje achter elkaar aan reden we de bossen in.

Ik heb nog nooit zoiets moois gezien. Een strak blauwe lucht, de sneeuw die er prachtig bij ligt en de mooie bomen om ons heen. Ook achterop was een feestje om mee te maken. Na een tijdje rijden hadden we een korte stop voor wat foto's.

Hierna zijn we doorgereden naar een plekje waar we wat warme bessensap kregen en een kaneelbroodje. De gids had een kampvuur aangestoken, vertelde van alles en wij konden vragen stellen. Toen we weer doorgingen konden we wisselen van chauffeur. Manon was aan de beurt en vond het toch best spannend. Maar gelukkig volgt de sneeuwscooter zelf het spoor van degene voor je en hoef je alleen wat bij te sturen.

Na een 2 uur tijd waren we weer terug bij het begin punt. Hier konden we onze spullen weer inleveren en zijn we snel binnen in de studio gaan opwarmen. Met nog een korte middag voor de boeg zijn we naar de Finse pub gegaan en hebben we genoten van een biertje. Een echte lokale pub met een gezellig sfeer.

Hierna zijn we doorgelopen naar een restaurantje waar we heerlijk hebben gegeten. Toen we net terug kwamen in de studio kregen we een appje dat het noorderlicht zichtbaar was. Toevallig waren onze buren een stel uit onze groep en zijn we met z'n 4 naar het meer gelopen.

Eerst zagen we alleen een lichte witte streep, maar toen pakte we onze telefoons erbij...

De strepen werden steeds duidelijker zichtbaar en kwamen er steeds meer bij. Helaas is het op de foto een stuk beter te zien dan in het echt, maar alsnog een waanzinnig beeld wat we hadden.

Na een tijdje zijn we weer teruggelopen en meteen de sauna ingedoken. Deze stond al lekker op de 40 graden. Morgen moeten we om 10u klaar staan voor de rendier excursie dus ondertussen liggen we lekker in bed.

Het was een geslaagde dag en we kunnen niet wachten op alles wat we nog gaan mee maken.

Dag 1

Vandaag was het eindelijk zo ver, de vakantie naar Fins Lapland.

Rond 11:30 kwamen we aan in Äkäslompolo, hier konden we gelukkig meteen onze studio in. Een gezellige, mooie en kleine ruimte met alles wat we nodig hebben. In de badkamer zit een sauna en met een kleine keuken kunnen we zelf wat koken.

Nadat we de koffers hadden uitgepakt hebben we ons dik aangekleed en zijn we het dorp even gaan verkennen. Fijn om wat extra warme kleren aan te hebben aangezien het hier -18 graden is.

Vanavond eten we lekker iets makkelijks "thuis". De grote supermarkt heeft genoeg keuze dus we keken onze ogen uit. Ook de Finse taal is nogal moeilijk te lezen. Morgen hebben we al een reservering staan bij een restaurant.

Om 16:00 kunnen we onze skipakken op gaan halen en verder gaan we lekker rustig aandoen.

Morgen staat de sneeuwscooter op de planning en geven ze een zonnige dag met geen bewolking, duimen op het noorderlicht!

Voorbereiding reis

Over 3 dagen vertrekken wij voor een week naar Fins Lapland. Een hele andere reis dan dat we gewend zijn.

Zondag 13 februari vertrekken om 02:30 vanuit Breda naar Brussel airport. We hebben dus een korte nacht voor de boeg. Gelukkig worden we gebracht door onze lieftallige (schoon)moeder en vliegen we om 6u in de ochtend richting Kitilia.

We zullen hier rond 10u (lokale tijd) landen.

We hebben er ontzettend veel zin in en hopen dat jullie thuis met ons mee kunnen genieten.