Dinsdag 15 februari

Om 9u stond de wekker maar we waren al wat eerder wakker. We moesten om 10u verzamelen voor de rendier boerderij excursie. Een deel van onze eigen groep zat hierbij en we waren samen gevoegd met nog een andere groep.

Met de bus gingen we naar de boerderij toe, dit was een klein half uurtje rijden. Eenmaal toen we aankwamen stond er een man en vrouw klaar en een jongen die daar werkte. De groep werd in tweeën gedeeld. De ene groep mocht de rendieren gaan voeren en de andere groep mocht met de rendieren in de slee.

Er stonden 6 rendieren voor ons klaar. Voorafgaand vertelde ze dat we rustig in de slee moesten blijven zitten en de dieren niet moesten aaien of knuffelen. Ze vinden het belangrijk dat je niet te dichtbij komt en anders deden ze dat zelf wel.

Vooraan liep de eigenaar met 3 sleeën erachter, daarna liep de jongen begeleider en daarachter de andere 3 sleeën. Wij zaten in de eerste van de 2de groep. Hier hadden we geluk bij want ons rendier had z'n gewei nog en het rendier achter ons was erg nieuwsgierig.

Al voordat we vertrokken zat ie bij Nick z'n hoofd te gluren. Nadat we warm waren ingestopt onder een deken kon de tocht beginnen.

Een prachtig bos waar we doorheen liepen. Het eerste stuk zaten de rendieren aan elkaar vast, na een tijdje mochten ze los lopen. Wel liepen ze allemaal achter elkaar in een rij, maar het kwam regelmatig voor dat er eentje even stopte voor een drink pauze. En ja hoor daar kwam onze vriend achter ons weer even koekeloeren.

De gids had al gezegd dat dit rendier een stukje jonger was dan de rest en altijd erg nieuwsgierig is richting mensen toe. Uiteraard hadden wij hier geen enkel probleem mee. Ze noemden hem ook wel Goovy omdat die wat speelser was. Tijdens de tocht was het genieten van de rendieren, maar ook de omgeving om ons heen was weer prachtig.

Als de rendieren dorst hadden stopte ze om het sneeuw te eten. Soms deden ze dat lopend andere keren stonden we wel een paar minuutjes stil. De rendieren ervoor liepen gewoon door, dus met een kleine galop moest ons rendier af en toe de rest even bijhouden. Erg leuk om mee te maken!

Toen we weer aankwamen bij de boerderij stond de andere groep al klaar om de sleeën in te gaan. Wij mochten met de mevrouw mee de wei in om ze te voeren. Ze wisten al precies wat er ging gebeuren want de meeste stonden al klaar bij de ingang van het hek. Vooraf vertelde ze dat de kleinere rendieren nu 8 maanden waren en de rest allemaal vrouwtjes waren. Daarna kregen we allemaal een handje met voedsel. Dit moesten we goed vasthouden want als je het los in je hand legt was het in 1 hap op.

De groteren rendieren "de baasjes" eiste het voedsel al snel op. Dus wij liepen naar de wat jongere toe. Mooi om te zien hoe de beesten je zo snel vertrouwen, ze zijn natuurlijk ook wel wat toeristen gewend.

Zoals jullie kunnen zien was deze jongere witte wel 1 van onze favorieten. Nadat al het eten op was liepen we met de groep naar de tent waar al een kampvuurtje was aangestoken.

Hier kregen we uiteraard weer warme bessensap met een koekje erbij. De vrouw vertelde alles over de rendieren. Hoe ze in de zomer worden losgelaten in de natuur, hoe oud ze worden, hoe ze herkennen welke rendieren van hun zijn, etc. Ze kon hier wel uren over door praten zei ze. Ook had ze 2 geweien liggen die 1 van de rendieren was verloren. Bizar hoe zwaar deze kunnen worden.

Nadat we alle informatie hadden gekregen zijn we weer terug gebracht naar onze studio. Hier hadden we nog een klein uurtje om te lunchen want we moesten rond half 2 alweer klaar staan voor de shoe hike.

Voorafgaand kregen we speciale "schoenen" om over onze snowboots aan te doen. Het waren een soort open snowboards met aan de onderkant extra grip. De tocht begon erg leuk, uiteraard was Manon de eerste die viel. Er lag ongeveer een meter sneeuw en je liep midden door het bos naar het topje van de berg. Een heftige klim met her en der extremere stukken. Het was een pittige wandeling en ik merkte zelf dat ik erg moeite had met ademhalen. Gelukkig eenmaal bovenaan was het zeker de moeite waard.

We hebben hier even van het mooie uitzicht mogen genieten en begonnen daarna weer aan de afdaling. Dit ging gelukkig een stuk gemakkelijker.

Onderweg waren we nog ergens af gezet waar we met z'n 4 tegelijkertijd langs de weg naar beneden konden sleeën. Erg leuk om te doen en was nog best een lange rit. Eenmaal onderaan stond busje op ons te wachten en zaten wij op het einde met z'n alle nog op Nick te wachten. Zijn slee was al een beetje kapot en blijkbaar ging die daarom nogal snel de berm in. Nadat we een tijdje stonden hebben we hem maar even gebeld maar daarna kwam die al snel aanlopen. Na ons ging de 2e groep en daarna zijn we weer terug gebracht naar het dorp.

Hier zijn we meteen door gelopen naar de pub om even lekker te eten. Na zo'n wandeling hadden we ook wel honger. Nu zijn we weer terug in onze studio, heerlijk warm. We liggen even op bed een serie te kijken en worden over een uurtje opgehaald voor de noorderlicht expeditie. Deze stond eigenlijk voor vrijdag gepland, maar vandaag was er een betere kans om het nog beter te zien.

Hierna zullen wel heerlijk slapen en kunnen we morgen uitgerust beginnen aan het langlaufen.