Donderdag 17 februari

De wekker stond vandaag om half 10, om half 11 moesten we klaar staan voor de husky safari. Gelukkig moeten we voor de meeste activiteiten verzamelen bij het hotel naast ons. Dus we konden lekker rustig aandoen.

We waren weer met 2 groepen samengevoegd voor de activiteit, dit was ongeveer een 15 min rijden. 1 nadeel hier in Lapland dat het binnen in de bussen erg warm is. Dus het was fijn dat het niet te lang rijden was.

In de bus werd al wat verteld over de honden. We zouden de honden al horen als we uit de bus kwamen, en dat klopte inderdaad. Ze zitten bom vol energie en daarom was het aan te raden om ze pas te knuffelen na de tocht.

De honden stonden al klaar toen wij aankwamen en een deel zat vast in de kooien. Hierop stonden alle namen en sommige waren erg bijzonder. De honden kregen namen die gebaseerd waren op een bepaalde categorie. De afgelopen jaren is het natuurlijk corona geweest, dit was ook een soort thema voor de namen. Zo heette 1 hond bijvoorbeeld ebola.

Voorafgaand kregen we wat instructies over het besturen van de slee. 1 iemand zat in de slee en de andere stond achterop om te remmen of te stoppen. Vooral dat laatste was erg belangrijk, als je van de rem afgaat dan rennen ze gewoon door zonder jou. Hierna kregen we allemaal een slee toegewezen met 6 honden. De achterste 2 waren de sterkste, de middelste waren de sprinters en de voorste de leiders. De foto hierboven waren onze sterke honden. Dit was ook al te merken voordat we überhaupt vertrokken waren. Ik begon in de slee en Nick achter het stuur. Al toen we stil stonden liepen ze al te springen en doen en merkte je soms al wat beweging. Eenmaal los konden we beginnen.

Het begin stuk moest Nick de rem een beetje indrukken zodat de honden niet in 1 keer alles konden geven. Ook bij afdalingen moest je wat remmen en bij hellingen zelf juist wat bij steppen.

Ondanks dat het vandaag wat sneeuwde was het een waanzinnige tocht. Het enigste nadeel was dat ook honden natuurlijk behoeftes hebben en er dus af en toe een plasje of poepje uit kwam. Gelukkig dat we een buff hadden die we even wat extra over onze neus konden trekken.

De begeleiders redden op sneeuwscooters mee om alles in de gaten te houden. Vooral het eerste stuk was erg mooi omdat we niemand voor ons zagen. Maar na een tijdje kwam de slee voor ons steeds dichtbij. Onze honden waren blijkbaar wat fanatieker met rennen dan die van hun.

Halverwege konden we wisselen van bestuurder. Eerst moest ik eruit en daarna moest ik met m'n voeten op de rem gaan staan zodat Nick ervan af kon. We stonden nog geen 10 sec stil of ze begonnen alweer met blaffen. Door de bossen en over de meren maakte we onze tocht af. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen maar wat een prachtige omgeving is het hier.

Toen we weer terug kwamen bij de start werden de honden weer vast gemaakt en kon je kennis gaan maken met je team. Het blaffen was er na zo'n tochtje ver vanaf.

Sommige mensen gingen al meteen richting het kampvuur, maar wij bleven uiteraard tot het einde bij onze kanjers. De achterste honden waren niet zo van de aandacht en gingen gewoon rustig liggen. Maar vooral de voorste 2 en ook de middelste konden wel wat knuffels gebruiken.

Uiteraard ben ik ook even bij de honden gaan kijken die er alleen bij stonden. Hierna zijn wij ook aangesloten bij het kampvuur. Deze keer kon je ook voor koffie kiezen ipv bessensap en uiteraard weer met een koekje erbij. Een jongen man die daar werkte vertelde nog wat leuke informatie over de honden. Zo deden sommige ook mee met wedstrijden en konden ze wel 150 tot 200 km per dag rennen. Na een tijdje kwamen de volgende groepen weer aan en zijn wij met de bus weer terug gebracht.

De rest van de middag hadden we vrij. We hebben weer even genoten van onze sauna en wat spelletjes gedaan. Daarna zijn we met een deel van de groep uiteten gegaan.

Nick had het traditionele recept genomen van rendier. Dit was een soort rendier stoofvlees met aardappelpuree, augurk en besjes. Ik zelf had lam met heerlijke aardappel gratin en wortels in honing saus.

Hierna hebben we lekker nog genoten van een toetje en een kopje koffie/warme chocolademelk. Ondertussen liggen we alweer in bed. Voor morgen hebben we een rustige dag voor de boeg. Er staan geen activiteiten gepland dus waarschijnlijk gaan we zelf een wandeling uitzetten.

Het vliegt voorbij dus we gaan nog lekker van onze laatste dagen genieten.